به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی افپک، گذرگاه تورخم، که به‌عنوان شاهراه اصلی تجارت و ترانزیت بین افغانستان و پاکستان شناخته می‌شود، برای سومین روز متوالی بسته شده است. این مسدودیت مشکلات جدی برای مسافران، تاجران و بیماران ایجاد کرده است.
منابع محلی گزارش می‌دهند که صدها نفر در این گذرگاه سرگردان هستند و وضعیت بسیاری از زنان، کودکان و بیماران بحرانی است. این افراد به دلیل بسته بودن مرز، قادر به ادامه سفر یا دریافت خدمات درمانی نیستند.
عبدالجبار حکمت، کمیسار طالبان در تورخم، اعلام کرده است که پاکستان در واکنش به ساخت‌وساز در سمت افغانستان، دروازه تورخم را بسته است. این اقدام پاکستان به‌عنوان پاسخی به فعالیت‌های ساخت‌وساز در خاک افغانستان صورت گرفته است.
این مسدودیت‌ها نه‌تنها تجارت بین دو کشور را مختل کرده، بلکه زندگی روزمره مردم را نیز تحت تأثیر قرار داده است. بسیاری از تاجران افغان که کالاهای خود را برای صادرات به پاکستان ارسال می‌کنند، با مشکلات جدی مواجه شده‌اند.
ناظم گل شینواری، عضو انجمن گمرک تورخم، هشدار داده است که تداوم بسته ماندن این گذرگاه خسارات هنگفتی به هر دو کشور وارد می‌کند. او می‌گوید: «مسدود شدن تورخم میلیون‌ها روپیه ضرر مالی به جا می‌گذارد.»
با بسته شدن مرز، بسیاری از بیماران افغان که نیاز به درمان در پاکستان دارند، در وضعیت بحرانی قرار گرفته‌اند. محمد عثمان، یکی از شهروندان افغان، اظهار داشت: «فرزند من نیاز به درمان دارد، اما مرز بسته است و نمی‌توانم او را به پاکستان ببرم.»
در گذشته نیز، به دلایل مختلف، گذرگاه تورخم بسته شده است. این مسدودیت‌ها معمولاً به دلیل تنش‌های مرزی، اعتراضات داخلی یا اقدامات امنیتی صورت می‌گیرند که تأثیرات منفی بر تجارت و زندگی مردم دارند.
برخی مقامات افغان معتقدند که پاکستان با مسدود کردن مرز، سعی در اعمال فشار بر افغانستان دارد تا از فعالیت‌های خاصی خودداری کند. این اقدامات می‌تواند به تشدید تنش‌ها و بی‌اعتمادی بین دو کشور منجر شود.
در حالی که مقامات پاکستانی دلیل مسدودیت را ساخت‌وساز در سمت افغانستان اعلام کرده‌اند، برخی تحلیلگران بر این باورند که این اقدام به دلایل سیاسی و امنیتی صورت گرفته است. این موضوع نیازمند بررسی دقیق‌تر و دیپلماسی فعال برای حل و فصل است.
در نهایت، مسدودیت گذرگاه تورخم نشان‌دهنده پیچیدگی روابط بین افغانستان و پاکستان است. برای حل این مشکلات، نیاز به گفت‌وگوهای مستمر و همکاری‌های دوجانبه است تا منافع مشترک تأمین شود و از بروز بحران‌های انسانی جلوگیری گردد.
انتهای پیام
