به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی افپک، در پی افزایش تنش‌ها میان پاکستان و هند پس از حملات هوایی متقابل، اسلام‌آباد تلاش کرد با بهره‌گیری از اشتراکات مذهبی، طالبان را به حمایت از خود در برابر هند ترغیب کند.
محمد صادق، نماینده ویژه پاکستان در امور افغانستان، در سفر اخیر خود به کابل، نامه‌هایی از علمای برجسته پاکستانی، از جمله فضل‌الرحمان و محمد تقی عثمانی، را به مقامات طالبان تحویل داد. این نامه‌ها حاوی درخواست‌هایی برای حمایت طالبان از پاکستان در مواجهه با هند بودند.
با این حال، مقامات طالبان با تأکید بر منافع ملی افغانستان، از ورود به این منازعه خودداری کردند. آن‌ها اعلام کردند که افغانستان وارد هیچ درگیری‌ای که منافع ملی‌اش را تهدید کند، نمی‌شود.
پیش‌تر نیز سفیر سابق طالبان در پاکستان اظهار داشته بود که رویارویی دهلی و اسلام‌آباد یک درگیری سیاسی است نه یک جنگ مذهبی. این موضع‌گیری‌ها نشان‌دهنده تمایل طالبان به حفظ بی‌طرفی در منازعات منطقه‌ای است.
تحلیلگران معتقدند که تلاش پاکستان برای جلب حمایت طالبان از طریق اشتراکات مذهبی، نشان‌دهنده کاهش نفوذ اسلام‌آباد بر کابل است. روابط میان دو کشور در سال‌های اخیر به دلیل مسائل امنیتی و اختلافات مرزی تیره شده است.
در سال ۲۰۲۴، حملات گروه تحریک طالبان پاکستان (TTP) به نیروهای امنیتی پاکستان افزایش یافت. پاکستان معتقد است که پناهگاه‌های این گروه در خاک افغانستان قرار دارند و از طالبان خواسته است تا علیه آن‌ها اقدام کند.
با این حال، طالبان تاکنون از اقدام مستقیم علیه TTP خودداری کرده‌اند. این موضوع باعث افزایش تنش‌ها میان دو کشور شده است.
در دسامبر ۲۰۲۴، پاکستان حملات هوایی به مناطق مرزی افغانستان انجام داد که منجر به واکنش شدید طالبان شد. طالبان این حملات را نقض حاکمیت ملی خود دانستند و هشدار دادند که در صورت تکرار، پاسخ خواهند داد.
روابط طالبان با هند نیز در حال بهبود است. در ژانویه ۲۰۲۵، مقامات طالبان هند را «شریک مهم منطقه‌ای» توصیف کردند و بر تمایل خود برای گسترش روابط اقتصادی با دهلی نو تأکید کردند.
این تغییر رویکرد طالبان نشان‌دهنده تلاش آن‌ها برای متنوع‌سازی روابط خارجی و کاهش وابستگی به پاکستان است. تحلیلگران معتقدند که طالبان به دنبال ایجاد توازن در روابط خود با قدرت‌های منطقه‌ای هستند.
در این شرایط، تلاش پاکستان برای جلب حمایت طالبان از طریق اشتراکات مذهبی، با شکست مواجه شده است. طالبان با تأکید بر منافع ملی افغانستان، از ورود به منازعات منطقه‌ای خودداری می‌کنند.
این موضع‌گیری طالبان می‌تواند تأثیرات مهمی بر معادلات منطقه‌ای داشته باشد. اگر طالبان بتوانند بی‌طرفی خود را حفظ کنند، ممکن است نقش میانجی در کاهش تنش‌ها میان پاکستان و هند ایفا کنند.
در نهایت، ناکامی دیپلماسی مذهبی پاکستان در جلب حمایت طالبان نشان‌دهنده تغییرات اساسی در روابط منطقه‌ای است. کشورها باید با درک این تغییرات، سیاست‌های خود را بازنگری کنند.
انتهای پیام
