به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی افپک، صنعت ساختمانسازی ایران همواره به نیروی کار مهاجر، بهویژه کارگران افغانستانی، وابسته بوده است. این کارگران نقش کلیدی در پروژههای ساختمانی ایفا میکنند و خروج آنها از کشور تأثیرات قابل توجهی بر بازار مسکن دارد.
بر اساس گزارش روزنامه اعتماد، در سال ۱۴۰۳ تعداد کارگران ساختمانی در ایران حدود ۱.۵ میلیون نفر برآورد شده است که این آمار شامل کارگران مهاجر نمیشود. حضور پررنگ کارگران افغانستانی، که عمدتاً بهصورت غیررسمی فعالیت میکنند، در این آمار لحاظ نشده است.
سلطانمحمدی، کارشناس حوزه مسکن، اظهار داشته است که افزایش هزینههای ساختوساز، از جمله افزایش دستمزد کارگری به دلیل کمبود نیروی کار ناشی از خروج افغانستانیها، قیمت تمام شده ساخت مسکن را افزایش داده است. این افزایش هزینهها میتواند فشار صعودی بر قیمت مسکن وارد کند.
بیتالله ستاریان، استاد دانشگاه و پژوهشگر اقتصاد مسکن، تأکید کرده است که حضور مهاجران افغان در ایران، بهویژه در بخشهای مختلف بازار مسکن، فشار زیادی بر این بازار وارد میکند. اگر مهاجران افغان از ایران خارج شوند، این مسأله میتواند تأثیراتی بر بازار ساختوساز داشته باشد، زیرا بخش زیادی از نیروی کار این صنعت از مهاجران افغان هستند.
در برخی پروژههای ساختمانی در اطراف تهران، سهم کارگران مهاجر به بیش از ۶۰ درصد میرسد. در استانهایی مانند کرمان، سمنان یا خراسان رضوی نیز حضور کارگران افغانستانی در پروژههای ساختمانی بسیار پررنگ است.
افزایش هزینههای ساختوساز و کمبود نیروی کار میتواند منجر به کاهش حجم معاملات مسکن شود. فروشندگان انتظار دارند با افزایش قیمتها، سود بیشتری کسب کنند، اما کاهش قدرت خرید میتواند مانع از تحقق این انتظار شود.
در حالی که مهاجران افغان در ایران بهویژه در صنعت ساختوساز نقش دارند، مسائل مختلف دیگری از جمله افزایش هزینههای ساختوساز و نگرانیها درباره آینده حضور این جمعیت در کشور، به چالشی مهم برای بازار مسکن تبدیل شده است.
با توجه به اینکه بخش زیادی از نیروی کار ساختمانی از مهاجران افغان تشکیل شدهاند، خروج آنها میتواند تأثیرات زیادی بر هزینهها و قیمت مسکن در ایران بگذارد.
کارشناسان پیشنهاد میکنند که برای مقابله با این بحران، باید سیاستهای حمایتی از کارگران ساختمانی تدوین و اجرا شود. همچنین، آموزش و تربیت نیروی کار داخلی میتواند به کاهش وابستگی به نیروی کار مهاجر کمک کند.
در نهایت، توجه به حقوق کارگران مهاجر افغانستانی و بهبود شرایط کاری آنها نه تنها به عنوان یک موضوع انسانی و اجتماعی، بلکه به عنوان یک نیاز اقتصادی و قانونی در ایران از اهمیت بالایی برخوردار است.
با ادامه روند خروج کارگران افغانستانی از ایران، صنعت ساختمانسازی کشور با چالشهای جدی مواجه خواهد شد. اتخاذ تدابیر مناسب و سیاستگذاریهای هوشمندانه میتواند از بروز بحرانهای بیشتر در بازار مسکن جلوگیری کند.
در این راستا، همکاری بین دستگاههای اجرایی، کارفرمایان و نهادهای مدنی برای حمایت از نیروی کار ساختمانی و تضمین حقوق آنها ضروری است.
با توجه به نقش حیاتی کارگران افغانستانی در صنعت ساختمانسازی ایران، خروج آنها میتواند تأثیرات گستردهای بر اقتصاد کشور داشته باشد. بنابراین، لازم است که سیاستگذاران با درک صحیح از این واقعیت، اقدامات لازم را برای حفظ و حمایت از این نیروی کار ارزشمند انجام دهند.
انتهای پیام