به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی افپک، صادرات گاز مایع (LPG) روسیه به افغانستان و کشورهای آسیای مرکزی پس از اعمال تحریمهای اتحادیه اروپا علیه مسکو، بهطور قابلتوجهی افزایش یافته است. بر اساس گزارش خبرگزاری رویترز، این تحریمها که در ۲۰ دسامبر ۲۰۲۴ به اجرا درآمدند، باعث تغییر مسیر صادرات گاز مایع روسیه به سمت بازارهای جدید شده است.
در دو ماه نخست سال جاری، صادرات گاز مایع روسیه به افغانستان، بهعنوان اصلیترین مصرفکننده این محصول در منطقه، با ۵۲ درصد افزایش نسبت به مدت مشابه سال قبل، به ۷۱ هزار تن رسیده است. این افزایش نشاندهنده تقاضای بالای افغانستان برای گاز مایع است که سالانه حدود ۷۰۰ هزار تن برآورد میشود.
صادرات کلی گاز مایع روسیه به کشورهای آسیای مرکزی نیز در این دوره با ۸۰ درصد افزایش، به ۱۴۰ هزار تن رسیده است. این افزایش صادرات به دلیل کاهش تقاضا از سوی کشورهای اروپایی و نیاز روسیه به یافتن بازارهای جدید برای محصولات انرژی خود پس از تحریمها بوده است.
گاز مایع، که شامل پروپان و بوتان است، بهطور گستردهای بهعنوان سوخت خودروها، گرمایش منازل و تولید محصولات پتروشیمی مورد استفاده قرار میگیرد. در افغانستان، این سوخت نقش مهمی در تأمین انرژی خانوارها و صنایع دارد و افزایش واردات آن میتواند به بهبود شرایط زندگی و توسعه صنعتی کمک کند.
پیش از این، در سال ۲۰۲۳، واردات گاز مایع افغانستان از روسیه بیش از دو برابر شده و به ۱۷۶ هزار تن رسیده بود. این افزایش پس از امضای قراردادهایی بین دولت طالبان و روسیه برای تأمین بنزین، دیزل، گاز و گندم صورت گرفت. این قراردادها اولین معاملات بزرگ اقتصادی بودند که طالبان پس از بازگشت به قدرت در سال ۲۰۲۱ امضا کرد.
با این حال، روسیه حکومت طالبان را بهرسمیت نشناخته است، اما از اولین کشورهایی بود که پس از بازگشت طالبان به قدرت، با آن قراردادهای تجاری امضا کرد. این نشاندهنده تمایل روسیه به گسترش روابط اقتصادی با افغانستان، علیرغم مسائل سیاسی موجود است.
افزایش صادرات گاز مایع روسیه به افغانستان میتواند به تأمین پایدار انرژی در این کشور کمک کرده و نیازهای روزافزون آن را برطرف سازد. با این وجود، وابستگی بیش از حد به یک منبع وارداتی ممکن است در بلندمدت چالشهایی را به همراه داشته باشد.
در مجموع، افزایش ۵۲ درصدی صادرات گاز مایع روسیه به افغانستان نشاندهنده تغییرات در الگوهای تجاری منطقهای پس از تحریمهای بینالمللی و نیاز کشورهای تحت تحریم به یافتن بازارهای جدید برای محصولات خود است. این روند میتواند تأثیرات قابلتوجهی بر روابط اقتصادی و سیاسی در منطقه داشته باشد.
انتهای پیام