به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی افپک، پس از سقوط دولت پیشین افغانستان در اوت ۲۰۲۱ و تسلط طالبان بر کشور، خلبانان نیروی هوایی افغانستان با چالش‌ها و تهدیدات متعددی مواجه شده‌اند. بسیاری از این خلبانان که توسط ایالات متحده آموزش دیده بودند، به دلیل نگرانی از اقدامات تلافی‌جویانه طالبان، به کشورهای همسایه پناه بردند.
در سپتامبر ۲۰۲۱، گزارش شد که خلبانان افغان به همراه خانواده‌هایشان با هواپیماهای نظامی به ازبکستان گریخته‌اند. این افراد، که تعدادشان به حدود ۴۶۰ نفر می‌رسید، در اردوگاه‌هایی در ازبکستان مستقر شدند. با این حال، نگرانی‌ها درباره بازگرداندن آن‌ها به افغانستان و احتمال مواجهه با خطرات جدی وجود داشت.
در نوامبر ۲۰۲۱، خبرگزاری‌ها اعلام کردند که ۱۴۰ خلبان افغان که پس از فرار از افغانستان در تاجیکستان بازداشت شده بودند، با کمک مقامات آمریکایی به امارات متحده عربی منتقل شدند. این خلبانان پس از سه ماه بلاتکلیفی و شرایط نامناسب در تاجیکستان، سرانجام به مکان امن‌تری منتقل شدند.
با این حال، سرنوشت بسیاری از خلبانان دیگر همچنان نامشخص است. برخی از آن‌ها در داخل افغانستان باقی مانده‌اند و از ترس اقدامات تلافی‌جویانه طالبان، به زندگی مخفیانه روی آورده‌اند. گزارش‌هایی از ترور و قتل خلبانان توسط طالبان منتشر شده است، هرچند این گروه ادعا می‌کند که عفو عمومی اعلام کرده و خطری متوجه این افراد نیست.
در دسامبر ۲۰۲۳، حادثه‌ای در ایالت اورگان آمریکا رخ داد که در آن سه خلبان افغان در پی سقوط یک هواپیمای کوچک جان باختند. این خلبانان که پس از سقوط دولت پیشین به آمریکا منتقل شده بودند، در تلاش برای ساختن زندگی جدیدی در این کشور بودند.
طالبان اعلام کرده است که خلبانان افغان می‌توانند به کشور بازگردند و به عنوان پرسنل نظامی مهم مورد استقبال قرار خواهند گرفت. ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی طالبان، در مصاحبه‌ای اظهار داشت که این خلبانان دارایی کشور هستند و هیچ مشکلی با آن‌ها وجود ندارد.
با این حال، بسیاری از خلبانان به وعده‌های طالبان بی‌اعتماد هستند و نگران امنیت خود در صورت بازگشت به افغانستان می‌باشند. آن‌ها به گزارش‌هایی اشاره می‌کنند که نشان‌دهنده اقدامات تلافی‌جویانه علیه نیروهای امنیتی سابق است و این نگرانی‌ها باعث شده تا بسیاری از آن‌ها از بازگشت خودداری کنند.
سازمان‌های حقوق بشری و نهادهای بین‌المللی از وضعیت خلبانان افغان ابراز نگرانی کرده و از کشورهای میزبان خواسته‌اند تا به این افراد پناهندگی داده و از آن‌ها حمایت کنند. آن‌ها تأکید می‌کنند که این خلبانان در دوران خدمت خود با خطرات زیادی مواجه بوده‌اند و اکنون نباید در معرض تهدیدات جدید قرار گیرند.
ایالات متحده و دیگر کشورهای غربی که در آموزش و تجهیز نیروی هوایی افغانستان نقش داشتند، با انتقادات مواجه شده‌اند که چرا برنامه مشخصی برای حمایت از خلبانان افغان پس از خروج نیروهای بین‌المللی نداشته‌اند. این موضوع باعث شده تا بسیاری از خلبانان احساس کنند که توسط متحدان سابق خود رها شده‌اند.
در مجموع، سرنوشت خلبانان افغان پس از سقوط دولت پیشین همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. برخی توانسته‌اند به کشورهای ثالث منتقل شوند و زندگی جدیدی را آغاز کنند، در حالی که دیگران با تهدیدات امنیتی و آینده‌ای نامعلوم مواجه هستند. جامعه بین‌المللی باید به این موضوع توجه ویژه‌ای داشته باشد و برای حمایت از این افراد اقداماتی را در نظر بگیرد.
انتهای پیام
