به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی افپک، گذرگاه تورخم یکی از مهم‌ترین نقاط اتصال بین افغانستان و پاکستان، در هفته‌های اخیر شاهد تنش‌ها و درگیری‌های مرزی بوده است. این تنش‌ها به‌ویژه پس از آغاز ساخت یک ایست بازرسی جدید در سمت افغانستان تشدید شد که منجر به بسته شدن این گذرگاه توسط پاکستان در اواخر ماه گذشته گردید.
بسته شدن گذرگاه تورخم تأثیرات منفی قابل‌توجهی بر تجارت و اقتصاد هر دو کشور داشته است. بر اساس گزارش‌ها، این مسدودیت روزانه حدود ۳ میلیون دلار زیان مالی به تجارت دو کشور وارد کرده است. این گذرگاه یکی از ۱۸ نقطه مرزی بین افغانستان و پاکستان است که پیش از این نیز به دلایل امنیتی و سیاسی بارها بسته شده بود.
برای حل این بحران، جرگه‌ای با حضور ۳۵ نماینده از سوی افغانستان تحت کنترل طالبان و ۴۵ نماینده متشکل از بزرگان قومی و علمای پاکستان برگزار شد. در این نشست، سران قبایل و تاجران دو طرف بر بازگشایی فوری گذرگاه تورخم تأکید کردند و اظهار داشتند که مسدود ماندن این گذرگاه زیان‌های مالی هنگفتی به مردم دو سوی خط دیورند وارد کرده است.
در نتیجه این مذاکرات، نیروهای مرزی دو کشور روز یکشنبه با آتش‌بسی دو روزه و توقف تمامی ساخت‌وسازها در دو سوی مرز تا دور بعدی مذاکرات که قرار است چهارشنبه برگزار شود، موافقت کردند.
یکی از موضوعات مورد بحث در این جرگه، توقف ساخت‌وسازها در مناطق مرزی بود. پاکستان از طالبان خواسته است که پیش از ایجاد هرگونه پایگاه مرزی و ساخت تأسیسات، این کشور را در جریان بگذارد و هرگونه تأسیسات مرزی باید با موافقت پاکستان ساخته شود. جرگه قومی این مطالبات را به طالبان منتقل کرده و قرار است طالبان تا روز دوشنبه درباره آن تصمیم بگیرد.
نقش جرگه‌های قومی در حل منازعات مرزی بین افغانستان و پاکستان همواره پررنگ بوده است. این جرگه‌ها با بهره‌گیری از نفوذ و احترام متقابل بین قبایل، توانسته‌اند در مواقع بحرانی، راه‌حل‌های مسالمت‌آمیز ارائه دهند و از تشدید تنش‌ها جلوگیری کنند.
با این حال، تنش‌های مرزی بین افغانستان و پاکستان سابقه‌ای طولانی دارد و همواره بر روابط دو کشور سایه افکنده است. اختلافات بر سر خط دیورند و مسائل امنیتی مرتبط با آن، از جمله موضوعاتی است که نیازمند توجه و حل‌وفصل جدی توسط مقامات دو کشور می‌باشد.
برقراری آتش‌بس‌های موقت و توقف درگیری‌ها، هرچند می‌تواند به کاهش تنش‌ها کمک کند، اما برای دستیابی به صلح پایدار و ثبات در منطقه، نیاز است که دو کشور با همکاری و تعامل سازنده، به حل ریشه‌ای مسائل مرزی و امنیتی بپردازند.
در نهایت، امید است که با تداوم مذاکرات و استفاده از ظرفیت‌های موجود، از جمله نقش‌آفرینی مثبت جرگه‌های قومی، بتوان به راه‌حل‌های دائمی برای مشکلات مرزی دست یافت و زمینه را برای توسعه و رفاه مردم دو سوی مرز فراهم کرد.
انتهای پیام
