به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی افپک، بنگلادش و پاکستان برای نخستین بار پس از استقلال بنگلادش در سال ۱۹۷۱، تجارت مستقیم میان دو کشور را از سر گرفتهاند. در اولین معامله تجاری، بنگلادش ۵۰ هزار تن برنج از پاکستان وارد خواهد کرد.
بنگلادش تا سال ۱۹۷۱ بخشی از پاکستان بود و به آن «پاکستان شرقی» گفته میشد. پس از کسب استقلال، روابط میان دو کشور تیره شد و تجارت مستقیم متوقف گردید.
پس از کنار رفتن شیخ حسینه، نخستوزیر پیشین بنگلادش، و به قدرت رسیدن دولت موقت به رهبری محمد یونس، برنده جایزه نوبل، داکا روابط دیپلماتیک خود را با اسلامآباد بهبود بخشیده است. محمد یونس در ماههای سپتامبر و دسامبر سال گذشته در حاشیه نشست مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک و در قاهره با محمد شهباز شریف، نخستوزیر پاکستان، دیدار و بر احیای روابط دوجانبه تأکید کرد.
این دیدارها منجر به امضای توافقنامهای برای از سرگیری تجارت مستقیم میان دو کشور شد. بر اساس این توافق، نخستین محموله برنج از بندر قاسم پاکستان به بنگلادش ارسال خواهد شد.
شرکت بازرگانی پاکستان ۱۱ پیشنهاد برای عرضه ۵۰ هزار تن برنج سفید دانه بلند به بنگلادش دریافت کرده است که قیمت آنها بین ۴۹۸.۴۰ تا ۵۲۳.۵۰ دلار در هر تن متغیر است. این اقدام نشاندهنده بهبود روابط اقتصادی و سیاسی بین دو کشور پس از دههها تنش و قطع روابط تجاری است.
بنگلادش با بحران برنج مواجه است و این واردات میتواند در تأمین نیازهای غذایی کشور نقشی کلیدی ایفا کند. همچنین، این توافق میتواند به گسترش تجارت دوجانبه و بهبود روابط اقتصادی میان دو کشور منجر شود.
از سرگیری تجارت مستقیم میان بنگلادش و پاکستان میتواند تأثیرات مثبتی بر اقتصاد هر دو کشور داشته باشد. پاکستان به عنوان یکی از تولیدکنندگان بزرگ برنج، میتواند بازار جدیدی برای محصولات خود پیدا کند و بنگلادش نیز میتواند نیازهای غذایی خود را با هزینه کمتر تأمین کند.
این توافقنامه میتواند زمینهساز همکاریهای بیشتر در زمینههای دیگر اقتصادی و تجاری میان دو کشور باشد. همچنین، بهبود روابط سیاسی و دیپلماتیک میتواند به ثبات منطقهای و همکاریهای گستردهتر در جنوب آسیا کمک کند.
با توجه به تاریخچه روابط پرتنش میان بنگلادش و پاکستان، از سرگیری تجارت مستقیم میتواند نقطه عطفی در روابط دو کشور باشد و به بهبود وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم هر دو کشور کمک کند.
این اقدام نشاندهنده تمایل دو کشور به پشت سر گذاشتن اختلافات گذشته و حرکت به سوی همکاریهای سازنده و مفید برای هر دو طرف است.
انتهای پیام