به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی افپک، محسن باقری نماینده کارگران در شورای عالی کار ایران، اعلام کرد که بسیاری از کارگران ایرانی برای یافتن فرصت‌های شغلی با دستمزد مناسب‌تر به کشورهای همسایه مانند عراق و افغانستان مهاجرت می‌کنند. این وضعیت به‌ویژه در شرایطی رخ می‌دهد که کارفرمایان در ایران به‌دلیل کمبود نیروی کار و کاهش تولید، تنها با نصف توان خود فعالیت می‌کنند.
باقری تأکید کرد که این مهاجرت‌ها نشانه‌ای از وضعیت ناخوشایند اقتصادی در ایران است. به گفته وی، بسیاری از کارگران ایرانی به دلیل عدم دریافت حقوق مناسب و شرایط سخت کاری در کشورشان، به کشورهای همسایه نظیر عراق و افغانستان رفته و از فرصت‌های شغلی آنجا بهره‌برداری می‌کنند. این موضوع نشان‌دهنده بحران در بازار کار داخلی ایران است.
نماینده کارگران در شورای عالی کار ایران ادامه داد که با وجود این که ایران با جمعیتی بزرگ از نیروی کار مواجه است، بسیاری از کارگران به‌دنبال یافتن شغل‌های با حقوق بالاتر و شرایط بهتری در خارج از کشور هستند. این پدیده در واقع به کمبود و ناتوانی در جذب نیروی کار در داخل کشور اشاره دارد که تأثیرات منفی بر اقتصاد و تولید داخلی دارد.
در همین راستا، باقری اشاره کرد که کارفرمایان ایرانی با مشکل جدی کمبود نیروی کار روبه‌رو هستند. بسیاری از آن‌ها قادر به تأمین نیروی کار لازم برای تولید کالاها و خدمات مورد نیاز نیستند و در نتیجه، به‌طور موقت تولیدات خود را کاهش داده‌اند. این امر می‌تواند تأثیر منفی بر بازارهای داخلی و صادرات ایران داشته باشد.
وی همچنین خاطرنشان کرد که مهاجرت نیروی کار به کشورهای همسایه تأثیرات منفی‌ای بر روند اقتصادی ایران دارد. با افزایش مهاجرت کارگران ایرانی به خارج از کشور، تعداد زیادی از افراد متخصص و ماهر از بازار کار داخلی ایران خارج می‌شوند. این روند موجب کاهش بهره‌وری و کارآیی در بخش‌های مختلف اقتصادی می‌شود.
آمارها نشان می‌دهد که طی سال‌های اخیر، تعداد کارگران ایرانی که به کشورهای همسایه مهاجرت کرده‌اند افزایش چشمگیری داشته است. در سال ۱۴۰۲، هزاران نفر از کارگران ایرانی به کشورهای عراق و افغانستان مهاجرت کرده‌اند. این روند در سال‌های آینده نیز ادامه خواهد یافت مگر آن‌که شرایط اقتصادی داخلی تغییر کند.
به گفته باقری، بسیاری از این کارگران به دنبال یافتن شغل‌های با درآمد بالاتر و شرایط زندگی بهتری هستند. آن‌ها به‌ویژه در کشورهای همسایه‌ای همچون عراق که در حال بازسازی هستند، فرصت‌های شغلی بیشتری پیدا می‌کنند. عراق و افغانستان به‌دلیل پروژه‌های عمرانی گسترده، نیاز به نیروی کار ماهر و نیمه‌ماهر دارند که می‌تواند نیروی کار ایرانی را جذب کند.
وی در ادامه تأکید کرد که اگر شرایط اقتصادی ایران به‌ویژه در زمینه اشتغال بهبود نیابد، روند مهاجرت نیروی کار ادامه خواهد یافت. این امر نه‌تنها مشکلات اقتصادی داخلی را تشدید می‌کند، بلکه روابط اقتصادی با کشورهای همسایه را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. ایران باید به مسئله اشتغال و بهبود شرایط کاری توجه جدی‌تری داشته باشد.
مهاجرت کارگران به کشورهای همسایه نه‌تنها از لحاظ اقتصادی بلکه از نظر اجتماعی نیز تبعات منفی دارد. بسیاری از کارگران مهاجر، از جمله زنان و جوانان، به‌دلیل وضعیت اقتصادی نامساعد مجبور به ترک خانواده و کشور خود می‌شوند. این پدیده ممکن است مشکلات اجتماعی جدیدی ایجاد کند که حل آن به زمان و تدابیر خاص نیاز دارد.
کارفرمایان در ایران، به‌ویژه در بخش‌های تولیدی، از وضعیت فعلی به‌طور جدی نگران هستند. به‌طور نمونه، در بخش صنایع ساختمانی و کشاورزی، کمبود نیروی کار باعث کاهش شدید تولید و کاهش کیفیت پروژه‌ها شده است. این کمبود نیروی کار موجب شده که بسیاری از پروژه‌ها با تأخیر مواجه شوند و هزینه‌های اضافی برای کارفرمایان ایجاد گردد.
از سوی دیگر، افزایش مهاجرت کارگران به کشورهای همسایه منجر به کاهش مهارت‌های نیروی کار در ایران شده است. با توجه به اینکه بسیاری از کارگران مهاجر ایرانی در خارج از کشور مشغول به کار هستند، این موضوع می‌تواند به کمبود نیروی کار ماهر و متخصص در بخش‌های حساس و کلیدی ایران منجر شود.
انتهای پیام
